Якуб Колас

Select ratingДрэннаНармальнаДобраВыдатнаВельмі выдатна

Сярэдняя: 4.6 (8 галасоў)

Гэй, вецер заходні з далёкай краіны, Аб чым ты размову так сумна павёў? Мо смутку нагналі ліхія ўспаміны Ці злыя здарэнні апошніх дзянькоў? Маркотна з табою! Слязьмі і стагнаннем Гаворка твая аддаецца ў палях. Над кім ты смуткуеш глухім прычытаннем, Надгробнаю песняю плачаш ў платах? Тугою бязмернай ты даль затуманіў, Вясёлае неба ў жалобу абвіў. Гэй, вецер заходні! Каго ты аганіў? Над кім ты заплакаў? Так жаласна ўзвыў? Па кім ты спраўляеш памінкі-хаўтуры, Ігрышча сіл чорных, начніц, ведзьмакоў? Ці ты раздзімаеш вялікую буру, Сусветную буру, плач сірат, удоў? Гэй, вецер разгульны! Ты — вечны дарожны I вечны выгнаннік, бы кім закляты! Заўсёды маркотны, заўсёды трывожны, Спакою ніколі не ведаеш ты.Women's Fashion