1922 | Якуб Колас | Паэтычная старонка

З Рабіндраната Тагора

Шапнуў ён: «Мілая, ну глянь, хоць разік глянь!»
Яму з дакорам я прамовіла:  «Адстань!»
       А ён са мной астаўся.

За рукі ўзяў мяне, у вочы мне зірнуў.
«Пакінь!» — сказала я. Ён вокам не змаргнуў
       I толькі пасміхаўся.

Да вуха мне прыпаў, крануўшыся шчакі.
Абурана сказала я:  «Ах, стыд які!»
       Ды стыд яму не стаўся.

Ён кветачкаю мне аздобіў валасы.
«Якая ж мне карысць ад гэтае красы?»
       I тут ён не крануўся.

I зняўшы мой вянок, пайшоў ад мяне проч.
Я плачу, думаю аб ім і дзень, і ноч —
       Ах, хай бы ён вярнуўся!

Пакінуць водгук

Песня аб вясне

Уцякай, мароз-дзядуля,
Чуеш ты, стары, ці не?
На пагорках — булі-гулі! —
Песні чуюцца вясне.

Звоніць, скача, як дзіцятка,
Гэты жэўжык-ручаёк.
На яго, бы тая матка,
Сонца кідае свой зрок.

А ён, гучны і смяшлівы,
Так і ходзіць аж дрыжыць,
I другі сябрук шчаслівы
Насустрэч яму бяжыць.

Ты паслухай, дзед сярдзіты,
Што там чуецца ўгары?
Што за спеў за самавіты
У небе правяць песняры?

А зіма аж пачарнела —
Годзе ёй тут кросны ткаць!..
Гэй, маленства, жыва, смела
Выйдзем весну прывітаць!

А як слаўна каля хаткі
Нам пабегаць, пагуляць!
Ну, зіма, збірай манаткі,
Годзе нас табе ўшчуваць!

Маладая вясна,
Залатая пара!
Будзь красна і ясна,
Не шкадуй нам дабра!

Вокам маткі зірні,
Бледнасць з твару згані!
Дай уздужаць малым
Пад павевам тваім.
Мы вяночак спляцём,
Табе песню спяём.

Пакінуць водгук

Якуб Колас

З Рабіндраната Тагора

Песня аб вясне

Раздзелы

Музей Якуба Коласа

Перыяды творчасці

Катэгорыі паэзіі

Гады творчасці

Як нас знаходзяць

Апошнiя водгукi

Раiм наведаць

Лічыльнікі