Якуб Колас

Select ratingДрэннаНармальнаДобраВыдатнаВельмі выдатна

Сярэдняя: 4.1 (223 галасоў)

Сілачом стаіць Дуб разложысты, I здалёк відаць Пышны верх яго. А ўнізе пад ім Нёман коціцца, Срэбрам-стужкаю Павіваецца. У нагах трава Нізка сцелецца, А вакол ляжыць Травяністы луг. Ў глыб зямлі ўвайшлі Карані яго. Крэпка дуб стаіць, Не варушыцца! Так размашыста Параскіданы Ва ўсе стораны Лапы крэпкія. Комель — слуп-скала, Дыша сілаю, А ўгару зірнеш — Шапка валіцца. Дуж ты, дуб стары, Сын вякоў сівых! Многа бур ты знёс На вяку сваім! Налятаў віхор З навальніцаю, Ды не гнуўся ты Перад бураю!.. Гэй ты, дуб стары, Вартаўнік лугоў! Аддае твой шум Спевам-музыкай. А пра што шуміш I аб чым пяеш, Пра то ведаюць Ветры вольныя, Што з табой вядуць Мову сталую Ў летні добры час Або восенню. Я падслухаю Гэты шум лістоў, А з іх гутаркі Песня зложыцца.Jordan sneakers