Вандроўнікі

Сярэдняя: 4.6 (7 галасоў)

Выходзіць сонца ў свой абход
Дарогаю спрадвечнай.
За днямі дні, за годам год
Плывуць у бесканечнасць.

Нясуць яны з сабой і нас,
Як шчэпкі ў хвалях сініх.
Пытаем мы сябе не раз,
Дзе плынь сваю запынім?

Бягуць жа хутка-хутка дні,
Праходзяць нашы весны,
I меркнуць ясныя агні —
Юнацтву не ўваскрэснуць!

У сонца свой абход і шлях,
I той шлях цяжка змераць.
Што наш? — Вайшоў праз дзверы ў гмах,
Ў другія выйшаў дзверы.

Ідзеш з развагай. Ціхі жаль
Атуліць недарэчы:
Не вечна ты на ўлонні хваль
Вандруеш, чалавеча!

Водгулле

Яшчэ не ацэнена

Ці коска зазвоніць у час касавіцы,
Ці песню дзяўчо запяе,
Ці неба заззяе ў агнях бліскавіцы,
Ці вецер задзьме-зазлуе,

Ці гром гучнабежны пракоціцца ў хмарах,
Ці грукне над лесам пярун, —
Усё адклікаецца ў вольных абшарах,
Ўсё іх дакранаецца струн.

А ты, калі гора каго напаткае,
Ці жальба пачуецца, плач,
Або запануе дзе крыўда ліхая —
На ўсё адгукніся, адзнач.

А радасць пачуеш, надзеі ўзаўюцца,
Каб добрыя весткі падаць,
Няхай тады струны твае засмяюцца
I песняю шчасця гучаць.

Вораг не дрэмле

Яшчэ не ацэнена

Стань, глянь на захад, паслухай:
Чуеш ты шум патайны?
Чуеш, як воража, глуха
Сунецца ценем разруха —
Постаць пажараў, вайны?

Слухай — на Ўсходзе Далёкім:
Чуеш, як вые шакал?
Злодзей разбойніцкім крокам
Лезе і на відавоку
Правіць крывавы свой шал.

Чуеш, як ляскаюць косці?
Голад вандруе ў паход.
Ліха няпрошанай госцяй
Ходзіць, аслепшы ад злосці,
Ладзіць пусты карагод.

Чуешь ты — гар’ю дыхнула?
Бачыш ты — пыл і імжа?
Цень паўстае Калігулы,
Бой барабаннага гулу
Коціцца з-за рубяжа.

Прошласці смродныя трупы
Пошасць па свеце нясуць,
З жорсткай развагаю, тупа
Нішчаць сядзібы, халупы,
Супраць жывых паўстаюць.

Бродзяць зладзюгі сукрыта,
Шпегі і зграі начніц,
Змовы вядуць ядавіта, —
Слінай шалёнай разліта
Злоба замежных сталіц.

Ткуць на нас ворагі сеці,
Зброю куе на нас зброд.
Цесна ім з намі на свеце:
Сонца іх нашае слепіць,
Гне іх наш росквіт, узлёт.

Падаюць гнілі падпоры —
Часы паклалі свой знак.
Чуюць пагібель пражоры:
Гаснуць іх сонца і зоры,
Тоне ў імгле іх маяк.

Музей Якуба Коласа

Як нас знаходзяць

-

Апошнiя водгукi

Раiм наведаць


Каб дадаць спасылку
на Ваш сайт, пiшыце ў
зваротную сувязь

Лічыльнікі