Як лёгкі дым, як тонкі пар,
Расталі ў небе кучы хмар.
Ой, гладзь нябёс далёкая,
Крыштальная, глыбокая!
Як моцны гук, прызыў вясны
З тваёй пачуўся вышыны!
Прастор, прастор і воля там,
Але не нам яны, не нам!
Запёрты мы, прыдаўлены,
I краты нам прыстаўлены.
Высок, высок паркан-сцяна.
Нам песня волі не чутна.
Не нам вясна, не нам прастор, —
Нам мур сыры, нам цесны двор.
Гады ў няволі адцвітуць...
Не плач, душа, вясну забудзь!
Апошнiя водгукi
3 года 41 неделя назад
6 лет 14 недель назад
6 лет 18 недель назад
7 лет 9 недель назад
7 лет 15 недель назад
7 лет 24 недели назад
7 лет 28 недель назад
7 лет 39 недель назад
7 лет 49 недель назад
8 лет 13 недель назад